Hay is Limburgs voor Harry. Annemie was dus niet aan het juichen omdat ze slechter ging zien, maar riep haar man. De redactie heeft naar aanleiding van het artikel twee reacties ontvangen, die u hieronder kunt lezen.
Reactie mevrouw Kraan-Biesheuvel
Met ontroering heb ik dit artikel gelezen. Velen van ons zullen deze ervaringen hebben meegemaakt. Steeds minder gaan zien, steeds dingen moeten afbouwen en dan deze moeilijkheden te leren aanvaarden. Dat is het!!!
In mijn geval heeft mijn oogarts een aanvraag verzorgd bij Bartiméus in Utrecht. Wat ben ik daar blij mee. Er zijn zoveel hulpmiddelen die ons leven nog inhoud en plezier kunnen geven. Bartiméus heeft bijvoorbeeld gezorgd dat ik een daisyspeler kreeg. Ik kan nu (zoveel ik zelf wil) cd’s beluisteren en boeken ontvangen van Loket aangepast-lezen. Heel fijn. Ook heb ik mezelf blind typen geleerd uit een typleerboek van mijn kleinzoon van de basisschool. Letter voor letter onder de tafelloep waar ik de letters zo groot kan maken tot ik ze kan zien. Met hulp van mijn man is het mij gelukt. Toen heb ik ook computerles gehad bij Bartiméus. Ik heb een sprekend programma gekregen op onze computer. Wat was ik verbaasd dat een blinde heer met een geleidehond mij instructies kwam geven hoe ik de computer moest bedienen. Nu bestel ik mijn boeken per e-mail, stuur e-mailtjes naar kinderen en vrienden. Mijn boodschappen doe ik met mijn elektronische handloep. Betalen? Twee vakjes in de portemonnee. Een voor de grote munten en een voor de kleine munten. Vragen ze om kleingeld dan laat ik ze zelf in het kleingeldvakje zoeken.
Het is heel vervelend dat wij de mensen die wij tegenkomen niet meer herkennen. Maar met een herkenningsstokje zien de mensen dat u slechtziend bent. Autorijden en fietsen gaat al lang niet meer, wat ik heel erg vond. Maar het staren naar het achterwiel van de fiets van mijn man en niet meer genieten van de natuur om mij heen, gaf bij mij de doorslag om niet meer te fietsen.
Met dit schrijven wil ik Annemie Heijligers bemoedigen. Grijp de kansen aan om met de hulpmiddelen die er zijn nog veel dingen te doen die anders niet meer kunnen. Fijn te lezen dat ze inziet dat veel andere mensen verdriet hebben van allerlei vervelende dingen die zij meemaken. Bijna blind? Ja! Maar wij kunnen ook nog zoveel voor anderen betekenen.
Reactie van de heer Van Midloo
MaculaVisie nr. 4 van dit jaar heeft een artikel geplaatst dat bij mij enige verbijstering oproept. Het betreft Hay, ik word blind. Alleen de titel al. Ik denk: is er iemand blij dat ie blind wordt? Want Hay kon ik niet direct verbinden met een persoonsnaam.
Het artikel zelf vind ik deprimerend. Ik hoef niet te weten dat iemand zo negatief blijft hangen in het niet accepteren van de aandoening MD. Ik zou die dame wel willen toeschreeuwen dat het ook anders kan. Uit eigen ervaring weet ik dat je nog heel veel kunt zelfs met een visus van 1% en 5%. Naar mijn idee had het artikel niet geplaatst moeten worden, maar in handen gespeeld moeten worden van bijvoorbeeld het Belteam of een Macula-café in de buurt. Naar mij voorkomt worden MD-ers meer geholpen met artikelen over de worsteling van het aanvaarden van de ziekte.
Nog één opmerking wil ik aan de redactie kwijt. Als iemand in de put zit, helpt de kennis dat er ook anderen in de put zitten niet om eruit te komen. Overigens ben ik erg content met de MaculaVisie en het werk dat de redactie er voor doet.
