Door Antoon Groenewoud
Nu, in 2011, hoor ik de vogels het voorjaar aankondigen. Het is midden februari terwijl een koude noordoostenwind om ons huis giert.
Dat is dus nú, maar hoe was het toen? Vóór 2001 hoorde ik niet alleen de vogels maar zag ik ze ook nog goed. Het was zelfs zo dat ik mij verheugde nog in staat te zijn de details van zangvogels zonder bril waar te nemen! Ik was toen 65 jaar.
Maar dan: begin februari 2001 reed ik in het centrum van Leeuwarden waar men al ver gevorderd was met de bouw van de Achmea-toren van architect Bonnema. Ik keek omhoog naar het 116 meter hoge kantoorgebouw waarlangs een bouwlift stond. Hé, zei ik in mijzelf, toen ik zag dat er een bocht in de geleiding van de bouwlift zat. Nog gekker werd het dat ik dezelfde bocht veel lager zag….
Met mijn rechteroog bleek het niet in orde. Dus naar de huisarts, oogarts en vanwege een vermoedelijke mini aneurysma in een bloedvaatje in dat oog snel naar Groningen naar het Universitair Medisch Centrum. Al gauw daarna kwam ik tot de ontdekking dat raamkozijnen en deurposten allesbehalve recht waren. Altijd zat er wel een golfje in.
In Groningen kwam men er na twee uitgebreide onderzoeken wel uit dat het toch maculadegeneratie moest zijn met als vaak herkenbare symptoom het zien van vervormingen.
Het werd niet beter, maar aan een therapie – als toen Photodynamische Therapie (PDT) – was ik nog niet toe. Na het rechteroog begon ook het linkeroog te donderen. In het UMCG vond men het opvallend dat mijn proces zo langzaam verloopt. Dat klopt. Ik heb hier een verklaring voor, namelijk dat het gebruik van klassieke homeopathische middelen een grotere invloed op het verloop van mijn MD hebben dan ik verwachtte.
Gedurende de tien jaar dat ik met MD behept ben, heb ik mij aan de omstandigheden aangepast en het geaccepteerd. Therapieën zag ik steeds vanaf. Dankzij de hulpmiddelen zoals de beeldschermloep en de onmisbare hulp van mijn echtgenote kan ik nog erg veel doen. Dat mijn gehoor nog prima is, biedt mij de mogelijkheid naar muziek te luisteren. Het maken van muziek, ongeveer 50 jaar koorzang en vaak optredend als solist (bas-bariton) moest ik uit praktisch oogpunt in 2009 opgeven.
Echter, ik geniet nog volop van klassieke muziek, van de geluiden van vogels en alles wat nog in dit leven te beleven is. Op naar het volgende lustrum
